ਕੋਈ ਦਿਸਦਾ ਨਾ ਚਾਰਾ, ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ, ਖੜ੍ਹ ਗਈਆਂ ਨੇ ਦੀਵਾਰਾਂ।
ਕੋਈ ਭਰੇ ਨਾ ਹੁੰਗਾਰਾ, ਵੇ ਮੈਂ ਨਿੱਤ ਵਾਜ਼ਾ ਮਾਰਾਂ।
ਕਿਉਂ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵਕਤ ਕਰੂਰ ਹੋ ਗਏ ?
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਹੈ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ, ਖ਼ਾਲੀ ਦਿਸਦੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ।
ਦਿਲ ਫੁੱਟ ਫੁੱਟ ਰੋਵੇ ਹਉਂਕੇ ਭਰਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ
ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਾ ਸਾਥੋਂ ਕੀ ਕਸੂਰ ਹੋ ਗਏ ?
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਜੇ ਛੱਡ ਹੀ ਹੈ ਜਾਣਾ, ਕਿਉਂ ਮਿਲਦੇ ਪਿਆਰੇ ?
ਪਿੱਠ ਕਰ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ, ਨੈਣ ਦੇਖਦੇ ਵਿਚਾਰੇ।
ਸਾਰੇ ਗੁਜ਼ਰੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਦੇ ਪੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਹੀਰ ਕਬਰ ਸਮਾਈ, ਰੋਣ ਜੰਗਲ਼ ਤੇ ਬੇਲੇ।
ਆ ਕੇ ਆਖਦੀਆਂ ਪੌਣਾਂ, ਮੁੜ ਹੋਵਣੇ ਨਾ ਮੇਲੇ।
ਦੱਸੋ ਪਿਆਰ ਦੇ ਕੀ ਇਹੀ ਦਸਤੂਰ ਹੋ ਗਏ ?
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਕਿਸੇ ਸੁਣੀ ਨਾ ਪੁਕਾਰ, ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਫ਼ਰਿਆਦਾਂ।
ਮਿੱਟੀ ਖਾ ਗਈ ਪੈੜਾਂ, ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਯਾਦਾਂ।
ਨੂਰ ਸੰਗ ਜਾ ਕੇ ‘ਸਹਿਜ’ ਉਹ ਤਾਂ ਨੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ।
ਡਾਕਟਰ ਹਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ‘ਸਹਿਜ’-97819-93037
