ਰੁਬਾਈਆਂ
ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ (USA)
ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤ ਜਿੱਥੇ ਨੇ ਮਿਲਦੇ, ਉੱਥੇ ਰੂਪ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਵਟਦੇ ਨੇ।
ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਹੈ ਵੱਖਰੀ ਹੋਂਦ, ਦਾਅਵੇ ਦੋਨੋਂ ਪਏ ਕਰਦੇ ਨੇ ।
ਕਰਦਾ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕੋਈ, ਇਕਸ ਬਿਨ ਐਂਵੇ ਮਸਲੇ ਭਖਦੇ ਨੇ।
ਮੈ ਮੇਰਾ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਅਧਾਰ, ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਹਸਤੀ ਏ।
ਇਹ ਤਾਂ ਮਨ ਦਾ ਭਰਮ ਭੁਲਾਵਾ, ਜਿਹੜਾ ਦੇਂਦਾ ਫ਼ੋਕੀ ਮਸਤੀ ਏ।
ਤੂੰ ਤੇਰਾ ‘ਚ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਰਾਜ,
ਜਿਉਂਦੇ ਹੀ ਮਾਰ ਮਿਟਣ ਦਾ, ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਇਕ ਅੰਦਾਜ਼।
ਦੋ ਘੜੀ ਹੀ ਜੀਅ ਲਿਆ ਕਰ, ਗ਼ਮ ਹੋਰਨਾਂ ਦੇ ਪੀ ਲਿਆ ਕਰ।
ਮੇਰੀਆਂ ਚਾਹੇ ਪ੍ਰੀਤ ਤੈਨੂੰ ਲੱਖ ਚੁੱਭਣ, ਬੁੱਲ ਸੱਜਣਾ ਆਪਣੇ ਸੀਅ ਲਿਆ ਕਰ।
ਕੌਣ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈ ਲਿਆ ਹੈ ਪਾ ! ਜੇ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਡੌਰੂ ਨਾ ਖੜਕਾ।
ਜਿਸ ਪਾਇਆ ਉਹ ਕਿਉਂ ਦੱਸੇਗਾ ?
ਹੋਣਗੇ ਵੀ ਜੇਕਰ ਦੁੱਖ ਘਨੇਰੇ, ਵਾਂਗ ਸ਼ੁਦਾਈਆਂ ਹੱਸੇਗਾ।
ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਕੋਈ ਆ ਛੋਹ ਦੇ ਗਿਆ। ਲਾ ਕੇ ਚਿਣਗ ਚੁਆਤੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ।
ਰਸ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਗੁਟਕਣ ਦੀ ਲੱਗੀ ਤੜਪ, ਆਪਣਾ ਆਪ ਭੁੱਲ “ਪ੍ਰੀਤ” ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋ ਗਿਆ।
