ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਤੇ ਕੀ ਗਵਾਇਆ ?
ਨਵਗੀਤ ਕੌਰ ਲੁਧਿਆਣਾ।
ਪੈਰ ਤੇਰੇ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਪੈਰੀਂ ਗਾਹ ’ਤੀ।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਦੇ ਧੇਕੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾ ’ਤੀ।
ਰੱਬ ਰੱਬ ਕਰਨਾ ਜੁਰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਯਾਰਾਂ ਸਾਰੇ ਭੰਡੀ ਪਾ ’ਤੀ।
ਕੂੜੀ ਦੁਨੀਆ ਕੁੜ ਵਿਹਾਝੀ ਕੂੜੇ ਲਾਰੇ ਉਮਰ ਲੰਘਾ ’ਤੀ।
ਮੈਂ ਲੋਚਾਂ ਉਸ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਦੀਦਾਂ, ਰੱਬ ਨੇ ਅੱਗਿਓਂ ਵਹੀ ਦਿਖਾ ’ਤੀ।
ਇਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਏ, ਬੰਦੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਨੀਂ ਪਾ ’ਤੀ।
ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਤੇ ਕੀ ਗਵਾਇਆ ? ਏਸ ਗਣਤ ’ਚ ਵਾਟ ਮੁਕਾ ’ਤੀ।
ਆਖ਼ਿਰ ਛੱਡ ਜਹਾਨੋ ਤੁਰਿਆ, ਤਨ ਦੀ ਲੋਈ ਅੱਗ ਨੇ ਲਾਹ ’ਤੀ।
ਪਦ ਅਰਥ: ਦੀਦਾਂ-ਦੀਦਾਰ (ਦਰਸ਼ਨ)
