ਕਾਵਿ-ਕਿਆਰੀਆਂ
– ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ( ਯੂ. ਐਸ. ਏ )
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸੋਚਿਆ, ਹਰ ਸੋਚ ਨਚਾਇਆ, ਨਵੇਂ ਮੋਜਿਆਂ ।
ਤਨ ਸੁੱਕੇ ਤੇ ਹੀ ਨਿਕਲੀ ਹੂਕ, ‘ਪ੍ਰੀਤ’ ਦਿਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਖੋਜਿਆ ?
…………
ਤੇਰੇ ਦਰ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ, ਢੀਠ ਭਿਖਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਝੋਲੀ ਭਰਦਾ ਸੋਈ ।
ਢੀਠ ਬਣਿਆਂ ਵੀ, ਖੈਰ ਨੀ ਮਿਲੀ ‘ਪ੍ਰੀਤ’ ਪਾਖੰਡ ਬਥੇਰੇ ਕੀਤੇ, ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਅਰਜ਼ੋਈ ।
……………
ਸਾਂਈ ! ਤੂੰ ਏਨਾ ਵੀ ਤੜਫਾਇਆ ਨਾ ਕਰ, ਇੱਕ ਦੱਸ, ਬਹੁਤੇ ਚੱਕਰਾਂ ’ਚ ਪਾਇਆ ਨਾ ਕਰ।
ਤੇਰੇ ਲਈ, ਬਥੇਰੇ ਨੇ ਹੋਰ ਚੋਜ਼ ਤਮਾਸ਼ੇ, ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਹੀ, ਨਾਮ ਜਪਾਇਆ ਕਰ।
………….
ਮੇਰਾ ਵੀ ਕੱਟਦੇ ਰੋਗ ਸਾਂਈਆਂ ! ਇਹ ਕੇਹਾ ਹੈ ਸੋਗ ਸਾਂਈਆਂ !
ਨਹੀਂ ਸਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਵਿਯੋਗ ਸਾਂਈਆਂ ! ਲਿਖਦੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੰਯੋਗ ਸਾਂਈਆਂ !
