(ਕਾਵਿ-ਵਿਅੰਗ)
ਔਲਾਦ
ਰਮੇਸ਼ ਬੱਗਾ ਚੋਹਲਾ, ਡਬਲ ਐਮ.ਏ, ਐਮ.ਐਡ #1348/17/1 ਗਲੀ ਨੰ:8 ਰਿਸ਼ੀ ਨਗਰ ਐਕਸਟੈਂਸ਼ਨ (ਲੁਧਿਆਣਾ) ਮੋਬ: 94631-32719
ਹੀਰ ਆਖਦੀ ਜੋਗੀਆ ਸੱਚ ਆਖਾਂ, ਬਣਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਿੱਤ ਇੱਥੇ।
ਔਲਾਦ ਆਪਣੀ ਹੋਈ ਬੇਮੁੱਖ ਜਾਂਦੀ, ਡਾਂਗ ਭਾਈਆਂ ’ਚ ਖੜ੍ਹਕਦੀ ਨਿੱਤ ਇੱਥੇ।
ਮੰਗਦੇ ਭਲਾ ਸਰਬਤ ਦਾ ਲੋਕ ਵਿਰਲੇ, ਬਹੁਤੇ ਆਪਣਾ ਹੀ ਪਾਲ਼ਦੇ ਹਿੱਤ ਇੱਥੇ।
ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਮਰਾਂਗੇ ਨਾਲ ‘ਚੋਹਲਾ’, ਲੋੜ ਪਈ ਤੋਂ ਬੋਲਦੇ ਤਿੱਤ ਇੱਥੇ।
—-0—- –
ਦੂਜੇ ਦੀ ਦਾਲ
ਕ੍ਰਿਤਘਣਾਂ ਦੀ ਵਧੀ ਤਦਾਦ ਜਾਵੇ, ਕੀਤੀ ਦੂਜੇ ਦੀ ਜਾਣਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।
ਸੌਖੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਾਕ-ਸੰਬੰਧ ਬਹੁਤੇ, ਔਖੇ ਵਕਤ ’ਤੇ ਸਿਆਣਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।
ਰੋੜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਦਾਲ ’ਚੋਂ ਚੁਣਨ ਲੋਕੀ, ਆਪਣੇ ਪੀਸੇ ਨੂੰ ਛਾਣਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।
ਹਾਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਮਿਲਣ ਬੇਅੰਤ ‘ਚੋਹਲਾ’, ਮਿਲੇ ਰੂਹ ਦੇ ਹਾਣਦਾ ਕੋਈ ਕੋਈ।
—–0——
ਕਾਵਿ-ਵਿਅੰਗ
ਬੁਰੇ ਬੰਦੇ
ਭਲਾ ਬੰਦਾ ਹੈ ਭਲੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ, ਬੁਰੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਬਾਤ ਵੀ ਬੁਰੀ ਹੁੰਦੀ।
ਮੁੱਖੋਂ ਜਪਦੇ ਰਾਮ ਦਾ ਨਾਮ ਜਿਹੜੇ, ਬਗਲ ਵਿਚ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛੁਰੀ ਹੁੰਦੀ।
ਉਸ ਚੱਕੇ ਨੇ ਲੀਹ ਤੋਂ ਲਹਿ ਜਾਣਾ, ਛੱਡੀ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੁਰੀ ਹੁੰਦੀ।
ਕੀਤੇ ਹੁੰਦੇ ‘ਰਮੇਸ਼’ ਜੇ ਕੰਮ ਚੱਜ ਦੇ, ਗੱਲ ਉਸ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਤੁਰੀ ਹੁੰਦੀ।
—-0—-
ਲਿਸ਼ਕ
ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਮਰਾਂਗੇ ਨਾਲ ਤੇਰੇ, ਔਖੇ ਵਕਤ ’ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਉਹ ਖਿਸਕ ਮੀਆਂ।
ਛੇਤੀ ਕੀਤਿਆਂ ਕਦੇ ਨਾ ਰਾਸ ਆਵੇ, ਲੱਗਾ ਪਿਛਲੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇਸ਼ਕ ਮੀਆਂ।
ਪੁਰਾਣੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਪੈਂਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਫਿੱਕਾ, ਪੈਂਦੀ ਨਵੀਂ ਦੀ ਦੂਰ ਤੋਂ ਲਿਸ਼ਕ ਮੀਆਂ।
ਕੱਚੇ ਘੜੇ ਲਗਾਉਣ ਨਾ ਪਾਰ ‘ਚੋਹਲਾ’, ਲੈ ਬੈਠੀਂ ਤੂੰ ਕਿਤੇ ਨਾ ਰਿਸਕ ਮੀਆਂ।
—-0—-
ਅੱਤ
ਅੱਤ ਚੱਕ ਲਈ ਪਿਆਜ਼ ਟਮਾਟਰਾਂ ਨੇ, ਲਾਉਣ ਦਿੰਦੇ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਮੀਆਂ।
ਮਿਲੇ ਕੋਈ ਨਾ ਪੰਜਾਹ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸਬਜ਼ੀ, ਮੱਚੀ ਮੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਤਰਤੱਥ ਮੀਆਂ।
ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹੀ ਆਉਣੇ ਸਨ ਦਿਨ ਅੱਛੇ, ਕਹਿੰਦੀ ਪਈ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੀ ਸੱਥ ਮੀਆਂ।
ਮੱਠੀ ਸੀਟੀ ਦੀ ਹੋਈ ਆਵਾਜ਼ ‘ਚੋਹਲਾ’, ਕੂਕਰ ਚੁੱਲਿਆਂ ਤੋਂ ਗਏ ਲੱਥ ਮੀਆਂ
————0————-
